Czym jest krótkowzroczność? 

Każdy pewnie zdaje sobie z tego sprawę – postępująca od dzieciństwa słaba ostrość wzroku przy patrzeniu w dal, co wiąże się z koniecznością korekcji okularami lub soczewkami kontaktowymi. Konieczne jest stosowanie szkieł rozpraszających, „minusów”, kiedy równocześnie pozostaje ciągle dobra ostrość wzroku bez korekcji przy małych odległościach – stąd określenie „krótkowzroczność”.

Postępująca krótkowzroczność może mieć podłoże głównie genetyczne lub środowiskowe. O ile element predyspozycji genetycznie uwarunkowanej wydaje się być oczywisty i stały, o tyle czynniki środowiskowe, kulturowe – mają coraz większy wpływ na częstość występowania krótkowzroczności (w Europie prawie 50% populacji, w Azji Środkowo-Wschodniej – już ponad 90%!).
Przyczyny które sprzyjają tej epidemii, to głównie intensywna w ciągu dnia, długa praca oczami z bliska – smartfony, laptopy, często w złych warunkach oświetlenia. Drugi udowodniony czynnik, to coraz mniejsza ilość czasu aktywnie spędzanego w ciągu dnia na zewnątrz, na wolnym powietrzu.

Jakie mamy metody postępowania, leczenia krótkowzroczności? Najważniejsze z nich:
1. standardowa korekcja okularami lub soczewkami kontaktowymi
2. ortokeratologia – specjalne twarde soczewki kontaktowe stosowane na noc
3. soczewki okularowe z technologią rozogniskowania DIMS.
4. stosowanie kropli z Atropiną o niskim stężeniu 0.01%
5. LKW – laserowa korekcja wzroku, wykonywana głównie po ustabilizowaniu się wady wzroku, czyli po 20 roku życia.

Ponieważ krótkowzroczność jest wadą wzroku która dotyczy głównie osób młodych, w wieku rozwojowym, to podstawą jest jednak na pewno regularna kontrola i monitorowanie postępu krótkowzroczności. Proponuję w przypadku postępującej krótkowzroczności wykonywanie badań kontrolnych nie rzadziej niż raz w roku.

dr n.med., specjalista okulista
Marek Rzendkowski